หลอนสุด! วงจรปิดชวนขนหัวลุก ‘ผีเฮี้ยน’ หลอกบุคลากรที่ทำงานจนวิ่งป่าราบ
ชาวเน็ตแห่แชร์ภาพเชิญขนหัวลุก บันทึกภาพของเหตุการณ์ประหลาด “ผีสิงคโปร์” เฮี้ยนจัด หลอกพนักงานออฟฟิศ จนต้องวิ่งหนีเอาชีวิตรอด
เมื่อวันที่ 4 เดือนกันยายน ผู้รายงานข่าวแถลงการณ์ว่า บนโลกอินเตอร์เน็ตได้มีการแชร์เรื่องราวสุดหลอน โดยเพจเฟซบุ๊ก
สอยมาเล่า Talk The World ที่ได้ออกมาเล่าเรื่องราวความเฮี้ยนของผีสิงคโปร์ ที่หลอกบุคลากรออฟฟิศหนัก จนถึงทำเอาจะต้องวิ่งหนีเอาชีวิตรอดเลย โดยเพจดังที่ได้กล่าวมาแล้วข้างต้นได้เล่าว่า
“ชาวเน็ตแห่แชร์ภาพชักชวนขนหัวลุก ที่บันทึกภาพของเรื่องแปลกที่หาคำอธิบายไม่ได้ ที่เกิดขึ้นในตอนค่ำด้านในออฟฟิศแห่งหนึ่ง ที่ประเทศสิงคโปร์ ภาพเหล่านี้ ได้มาจากกล้องวงจรปิด ที่ติดตั้งไว้ภายในที่ทำการของบริษัทแห่งหนึ่ง ที่ตั้งอยู่ในเขตถนนหนทาง เอเยอร์ ราจาห์ เครสศาสนาเชนต์
(Ayer Rajah Crescent) ของประเทศสิงคโปร์ ในช่วงเวลาที่เหลือพนักงานที่เป็นเพศชายคนหนึ่ง นั่งสะสางงานอยู่ข้างในสำนักงานแห่งนี้เพียงลำพังในเวลาราวๆ 23.57 น. ในระหว่างที่เพื่อนผู้ร่วมการทำงานของเขา กลับบ้านกันไปหมดแล้ว
รูปภาพที่เอามาจากกล้องวงจรปิด เผยให้เห็นตอนที่ พนักงานชายคนนี้ เงยดู ภายหลังที่เขาได้ยินเสียงแปลกๆดังมาจากข้างหลัง แม้กระนั้นเมื่อเขาเดินไปดู ก็ไม่เจอเรื่องผิดปกติอะไรก็แล้วแต่ก็เลยกลับมานั่งทำงานต่อ แต่ว่าแล้วหลังจากนั้นไม่นาน อยู่ๆก็กำเนิดเสียงดังลั่น ดังออกมาจากอีกห้องหนึ่งที่อยู่ด้านข้างทางขวามือ และก็หลอดไฟในห้องนั้นก็เปิดสว่างขึ้นมาเอง บุคลากรชายคน นี้ก็เลยลุกเดินไปดู ก่อนจะก้มตัวเก็บของอะไรบางอย่าง ที่คล้ายกับกล่องกระดาษที่ตกบนพื้น
อีกไม่กี่อึดใจต่อมา สถานการณ์ก็ไม่ดีลง เมื่อประตูของห้องดังที่ได้กล่าวมาแล้วเกิดปิดเอง แล้วก็หลอดไฟก็ดับลงเอง ในช่วงเวลาที่เก้าอี้ในออฟฟิศตัวหนึ่งที่อยู่ข้างนอกห้อง ก็ขยับเขยื้อนเอง จนถึงบุคลากรคนนี้ จำเป็นต้องวิ่งหนีออกมาจากสถานที่ทำงานด้วยความสะดุ้ง
เรื่องเชื้อเชิญขนหัวลุกนี้ยังไม่จบลง เพราะกล้องวงจรปิด สามารถถ่ายภาพในช่วงเวลาที่หลอดไฟฟ้าในห้องดังที่กล่าวถึงแล้ว กลับมาเปิดสว่างเองอีกรอบ แล้วก็ประตูห้องก็เปิดเอง โดยมีภาพเงาสะท้อนของ “ร่างปริศนาสีดำ” แสดงตัวอยู่ที่แผ่นกระจกบนประตู
ปัจจุบัน มีการสืบสาวจากตำรวจประเทศสิงคโปร์ ซึ่งพบข้อมูลว่า ในขณะเกิดเหตุ ไม่มีพนักงานคนอื่นอยู่ในที่ทำงานที่นี้อีกแล้ว เว้นเสียแต่พนักงานชายคนนี้ แล้วก็ทางตำรวจก็รับรองว่า พวกเขาไม่พบว่าคลิปจากกล้องวงจรปิดนี้ ถูกตัดต่ออะไร อย่างไรก็แล้วแต่ จนกระทั่งเวลานี้ ทั้งคนในสำนักงานที่นี้ และตำรวจก็ยังหาคำอธิบายไม่ได้ว่า ร่างปัญหาสีดำที่ปรากฏในกล้องวงจรปิดนั้น เป็นร่างของคนใด และใช่มนุษย์หรือไม่?
เรื่อง สยองอาคารเช่าย่านพระราม 2 ซอกซอยนี้จะเป็นตรอกใหญ่ชิดกับถนนเลยนะ ที่อยู่ที่อาศัยแถวนี้เป็นตึกแถวดูเหมือนจะทั้งหมด บ้างก็ 4 ชั้น 5 ชั้น นานับประการขา ครอบครัวของสหายเราเขาไม่มีบ้านเป็นของตัวเองขา เขาจำต้องย้ายออกจากบ้านเช่าข้างหลังเก่าเพราะว่าเจ้าของบ้านจะขายบ้าน พ่อของเพื่อนฝูงพวกเราตัดสินใจย้ายมาอยู่กับน้องชายเขาที่เช่าอยู่ตึกนี้ค่ะ
เนื่องจากมีหลายชั้น แบ่งกันอยู่แชร์ค่าใช้จ่ายในการเช่าจะได้ถูกลง สมมติว่าสหายเราชื่อ “พิมพ์” นะคะ พ่อก็พาแม่รวมทั้งพิมพ์เขามาดูที่ตึก โดยชั้นล่างอาของพิมพ์เป็นร้านค้าเกมคอมฯ ค่ะ พอขึ้นมาอีกชั้นจะเป็นชั้นลอย เอาไว้เก็บของ เป็นชั้นเตียนโล่งๆไม่มีห้อง ไม่เกลื่อนกลาด
พอขึ้นไปอีกเป็นชั้น 2 คน อาของพิมพ์กับแฟนนอนชั้นนี้ ต่อไปเป็นชั้น 3 ค่ะ มี 2 ห้อง เป็นห้องที่ติดกับบันไดทางขึ้นมาจากชั้น 2 ( ขอเรียกห้องนี้ว่าห้องใหญ่นะคะ )หน้าห้องใหญ่นี้มียันต์ติดหน้าห้อง5 แผ่นใหญ่ๆขา อีกทั้งยันต์ไทย จีน รวมทั้งห้องตรงข้ามที่ชิดกับบันไดทางเดินขึ้นไปชั้น 4 ( ขอเรียกห้องนี้ว่าห้องเล็กนะคะเนื่องจากว่าขนากห้องเล็กมากยิ่งกว่าห้องตรงกันข้ามมาก ) แม่พิมพ์มองเห็นห้องเล็กก็เลยพูดว่าให้พิมพ์มานอนห้องนี้แล้วกัน
เล็กๆดี เหมาะสมกับนอนผู้เดียว อาของพิมพ์ก็พูดขึ้นมาว่าไม่ได้นะ ห้องนี้นอนมิได้ แม่ของพิมพ์ก็เอะใจว่าเพราะเหตุไรถึงนอนไม่ได้ แต่ว่าอาก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ พิมพ์ก็เลยได้นอนห้องใหญ่ ส่วนคุณพ่อและก็คุณแม่นอนห้องด้านบนชั้น 4 ขา ก่อนย้ายเข้าไปอยู่แม่ของพิมพ์คุยกับบิดาว่ามันแปลกๆนะ เพราะเหตุใดห้องนั้นถึงนอนมิได้ ครูบาอาจารย์ก็กล่าวว่าคงไม่มีอะไรหรอก นอนห้องใหญ่ดีแล้วกว้างๆมีระเบียงด้วย
เรื่อง สยองตึกเช่าบริเวณพระราม 2 คืนแรกที่ย้ายเข้าไปอยู่
ค่ะ พิมพ์เล่าว่าปกติไม่เคยนอนผู้เดียวเลยนี่เป็นครั้งแรก ตอนนั้นเวลาราวๆ 3 ทุ่มคะ พิมพ์อาบน้ำเตรียมความพร้อมนอนแล้วเพราะเหตุว่าเหนื่อยกับการจัดเก็บของ พิมพ์นอนหลับไปค่ะ พิมพ์เล่าว่ามีเสียงคนมาบิดลูกบิดประตูเสมือนบากบั่นจะเปิดเข้ามา พิมพ์ก็ตระหนกตกใจตื่นขาถือโทสับมาดูตรงเวลาเกือบจะๆเที่ยงคืนแล้ว พิมพ์พูดว่าตื่นมาก็ยังได้ยินเสียงนั้นอยู่แม้กระนั้นมิได้บอกอะไรออกไปด้วยเหตุว่าคิดว่าอา หรือแม่น่าจะมาเช็คว่าหลับไปรึยัง ตอนเช้ามาพิมพ์ก็ถามคำถามว่าเมื่อคืนนี้ผู้ใดกันไปบิดลูกบิประตูห้องหรอ คำตอบของคนภายในบ้านคือไม่มีขา
อานอนตั้งแต่ 4 ทุ่ม ส่วนบิดามารดาก็หลับเวลาเดียวกับพิมพ์ พิมพ์ก็งงเต็กค่ะเพราะมั่นอกมั่นใจมากว่ามิได้ละเมอ วันต่อๆมาก็ยังเมื่อเสียงแบบเดิมเวลาเดิมคะ ครั้งนี้หนักขึ้นด้วยเหตุว่าราวกับพากเพียรดันประตู มีเสียงเหมือนมีอะไรชนประตู เสมือนต้องการจะเข้ามา พิมพ์กลัวขา ไม่กล้าลุกไปเปิดไฟมอง ได้แต่นอนคลุมโปง
เกิดเหตุการณ์แบบงี้เรื่อยกระทั่งบางครั้งบางคราวพิมพ์มาบ่นที่ รร. ว่าเมื่อคืนแทบไม่ได้นอนเลย
หลังจากนั้นครอบครัวของพิมพ์ก็เริ่มกลุ้มอกกลุ้มใจที่จะอยู่ที่นี่คะ ประกอบกับว่าเจ้าของอาคารเขาอยากได้อาคารคืน คือตอนแรกที่เขาให้ช่างมาทำใหม่เพราะจะให้ลูกชายอยู่ แม้กระนั้นเพราะเหตุว่าเกิดเหตุไม่ค่อยบวกกับคนใดกันมาเช่าก็อยู่ได้ไม่นาน มีอาของพิมพ์ที่อยู่ได้นานที่สุด เขาจึงตกลงใจมาขอให้ย้ายออก
ครอบครัวพิมพ์ไม่ค่อยทุกข์ยากลำบากขาเพราะเหตุว่าของน้อย แม้กระนั้นอาพิมพ์นี่สิ ไหนจะของส่วนตัว คอมในร้านอีก เมื่อพิมพ์ย้ายออกจากที่โน่นมาแล้วแม่พิมพ์ก็เล่าคืนนั้นที่บิดาลุกขึ้นยืนมาอาบน้ำตอนตี 3 ครูก็พูดว่าไม่เคยคิดนะว่าเรื่องพวกนี้จะมาเจอกับตัว ตอนแรกพ่อพิมพ์มีความเชื่อแบบกึ่งคะว่าผีมีใช่หรือไม่มีจริง บิดากล่าวว่าวันนั้นกลับไปอยู่บ้านมาเดินขึ้นบันไดชั้น 4 ประตูหองอยู่ต่อจากบันได้เลยจ้ะ อาจารย์เหนเงาเพศหญิงผิวสีดำ ดำมากมายๆผมยาวปิดหน้า
เรื่องสยองอาคารเช่าย่านพระราม 2 ชุดขาวยืนอยู่ตรงปากทางเข้าประตู
( ชั้น 4 มีหิ้งพระของพ่ออยู่ขา พ่อของพิมพ์ถูกใจสะสมพระ) พ่อพิมพ์ก็สะดุ้งนะคะแต่ก็ทำเปนไม่สนใจแล้วเดินผ่านสตรีคนนั้นแล้วเข้าห้องไป ( ใจแข็งมากมาย) เราได้ฟังประเด็นนี้จากพิมพ์ก็ขนลุกเลยคะ เราเคยไปดำเนินงานกรุ๊ปบ้านพิมพ์ในระหว่างที่พิมพ์อาศัยอยู่ที่ตึกนั้น แม้กระนั้นไปช่วงกลางวันแล้วอยู่แค่ชั้นล่งที่เปนร้านเกมกับชั้นลอยขา พวกเรามีความรู้สึกว่าที่ครูเหนหญิงคนนั้นบางครั้งอาจจะด้วยเนื่องจากว่าครูบาอาจารย์มีเซ้นถึงได้เจอกับตัวเลย ไม่มาเปนเสียงเสมือนที่คนอื่นเจอ ส่วนอาหับแฟนเขาไม่เคยขึ้นมาบนชั้น 3 เลยนะ อยู่แค่ชั้น 1 แล้วก็ขึ้นมานอนชั้น 2 เท่านั้นจริงๆอาจเพราะว่าอาทราบประวัติที่นี่เลยไม่ขึ้นมาอยู่
เรื่องที่พิมพ์เล่าให้พวกเราฟังก็มีเท่านี้ขา พิมพ์ยืนยันว่าเปนข้อเท็จจริงที่เจอเองกับตัว บกพร่องอะไรต้องขอประทานโทษด้วยนะคะ
พิมพ์เล่านี้ให้แม่ฟังคะ แม่พิมพ์ก็กลุ้มใจกลัวว่าลูกสาวจะเจออะไรก็เลยพาพิมพ์ไปทำบุญทำทานค่ะ ต่อไปพิมพ์ก็หลับมิได้สบายขึ้น แต่ว่าเสียงแคะประตูกับเสียงราวกับคนกระแทกประตูก็มีให้ได้ยินบ้างเป็นบางคืน วันนึงมีคนเก็บขยะเดินเข้ามาคุยกับอาของพิมพ์ว่าขยันจังเลยเปิดร้านตลอดทั้งวันตลอดทั้งคืน ร่ำรวยแล้วมั้ง อาของพิมพ์ก็อึ้งคะ เพราะร้านค้าเกมของอาเปิดถึงแค่เที่ยงคืนเท่านั้น
นึเป็นว่าดึกสุดๆแล้ว ผีหลอก ธรรมดาถ้าหากลูกค้ามิได้เล่นอะไรต่อ 5 ทุ่มก็ปิดร้านแล้วขา อาของพิมพ์ก็เลยบอกคนเก็บขยะว่าผมปิดร้านตั้งแต่ 5 ทุ่มนะคุณลุง มืดค่ำสุดก็ไม่เกิดเที่ยงคืน ลุงตาฟาดรึป่าวร้อง ลุงเอ็งก็เถียงคะ จะตาฟาดอะไรฉันยืนเก็บขยะหน้าร้านค้า ภายในมีเพศหญิงผมยาวกับเด็กนั่งอยู่บนเก้าอี้ อาพิมพ์ก็มิได้บอกอะไรกลับไป ( อาของพิมพ์ไม่มีลูกนะคะ เนื่องจากแฟนอามีความเปลี่ยนไปจากปกติที่มดลูกทำให้ไม่สามารถที่จะมีลูกได้ )
จากเรื่องที่คนเก็บขยะเล่าให้ฟัง แม่พิมพ์ก็กลุ้มใจคะบวกกับสิ่งที่พิมพ์พบด้วย แม่เริ่มสงสัย อาก็เงียบขาไม่ยอมเล่าอะไรให้ฟัง พ่อพิมพ์เองก็ว่าแม่คิดมากไปรึป่าวประกาศ
ไม่มีอะไรหรอก ถัดมาพิมพ์ได้ลูกแมวจรจัดมาเลี้ยงค่ะ พิมพ์เลยเอาขึ้นมาอยู่ที่ห้องด้วยเนื่องจากห้องของเทอกว้าง ตอนหัวค่ำพิมพ์จะเปิดประตูห้องแล้วดูโทรทัศน์ แม่ก็จะอยู่ชั้นลอยคะ ปรุงอาหาร อากับแฟนจะอยู่ด้านล่างดูร้านค้าเกม ส่วนครูบาอาจารย์ดำเนินงานกลับดึกดื่นขา ระหว่างที่พิมพ์ดูทีวีอยู่ ลูกแมวที่อยู่กันก็มีลักษณะอาการแปลกๆคะ อยู่ๆมันก็เดินเข้าไปใกล้ๆประตูห้องแล้วร้องข่มขู่ พิมพ์เหนก็มึนว่าแมวเป็นอะไร พิมพ์จึงเรียกแมวให้กลับมานั่งข้างๆคะ
แต่มันไม่ยอมมายังคงจะร้องข่มขู่แล้วทำท่าทางเสมือนกลัวอะไร พิมพ์เลยเดินไปอุ้มแมวมาแล้วพูดว่าไม่เหนจะมีอะไรเลยร้องทำไม เพราะว่าด้านนอกก็ไม่มีใครเลยจ๊ะ ชั้น 3 ที่อยู่ก็มีแค่พิมพ์กับแมว ในเวลานั้นเองพิมพ์ก็ไม่ได้คิดอะไรขาด้วยเหตุว่ามีความรู้สึกว่าลูกแมวคงจะยังไม่คุ้นรึประกาศ แม้กระนั้นก็ไม่ใช่ครั้งเดียวค่ะที่แมวแสดงอาการอย่างงี้ บางทีแมววิ่งหนีไปทางประตูระเบียงเหมือนกับว่ามีคนไหนไล่มัน ทั้งที่ก็ไม่คนใดค่ะ พิมพ์เองก็เริ่มกลัว และไม่กล้าอยู่ชั้น 3 คนเดีย
บางเวลาพิมพ์ต้องเปิดไฟทั้งชั้นเพื่อลดความน่าขนลุกคะ
มีอยู่ครั้งนึงที่พิมพ์เล่าว่าเทอเดินขึ้นบันไดจากชั้น 2 มาชั้น 3 อยู่ๆก็เหมือนมีอะไรพักพิมพ์ให้ตกบันได แต่โชคดีที่มือพิมพ์จับราวบันได้ไว้ทันแต่เอวของพิมพ์ก็ชนกับราวบันที่ที่เป็นส่วนโค้ง ทำให้เทอเจบไปยาวนานหลายวันเลยค่ะ พิมพ์กล่าวว่ามั่นใจว่าไม่สะดุดหรือลื่นอะไรทั้งหมด แต่ว่าถามคำถามว่าอะไรผลักเทอตกบันไดเทอก็ไม่สามารถชี้แจงประเด็นนี้ได้ แม่พิมพ์ก็สั่งให้ระวังเวลาเดนขึ้นลงคะ
สถานะการณ์ก็เปนปรมาณนี้มาเรื่อยๆกระทั่งพิมพ์ชินทั้งยังเรื่องเสียงบิดลูกบิดประตูห้องนอนของพิมพ์ เรื่องที่คนในระแวกบ้านเหนร้านเกมของอาเปิดตอนตี 3 ตี 4 ซึ่งเรื่องจริงปิดตั้งแต่เที่ยงคืนขา ถึงจะเหลือลูกค้าแต่ก็จะกล่าวว่าร้านค้าจะปิดลูกค้าก็จะกลับบ้านคะ อาพิมพ์เปิดร้านที่ตึกนั้นมาเป็นเวลา 7 ปีค่อนข้างจะสนิท ลูกค้าที่มาเล่นโดยมากเปนลูกค้าประจำคะ วันนึงที่พิมพ์ซื้อขนมข้างบ้างบ้านอยู่เขาก็ถามว่าเปนยังไงอยู่ได้ไหม
ปกติดีไหม พิมพ์ก็งงมากแต่ว่าก็ตอบไปว่าค่ะ อยู่ได้ ไม่มีอะไร ป้าที่ขายของก็บอกดีแล้วๆแกก็บอกว่าพิมพ์เปนเดกดีไม่มีอะไรมารังควานพิมพ์ได้หรอก เพราะเหตุว่าร้านขายของข้างบ้านพิมพ์เปนป้าชาวจีนแก่ๆ2 คนขา ครั้งคราวที่ไปจับจ่ายซื้อของพมพ์ก็ไปช่วยป้าแกยกของ จัดของอยู่เปนประจำ พิมพ์เป็นหญิงตัวเล็กนะคะแต่เทอมีความมีน้ำใจกับทุกคนมาก ช่วยอะไรได้เทอก็ช่วย